අද උදේ රේඩියෝවෙන් මට අපූරු කතාවක් කනවැකුන. අපි කවුරුත් දන්න උකුස්සා සහ රාජාලියා, ඒ දෙන්න අපි දන්නේ හුගක්ම තියුණු කුරුල්ලන් විදියට . තමන්ගේ ගොදුරට ලන් වෙන්න ඔවුන්ට ත්‍යෙන්නේ සූක්ෂම හැකියාවක් .ඉතින් එයාලට අභියෝග කරන්න කිසිම සත්වයෙක් නෑ සත්ව ලෝකේ . හැබැයි.. සත්ව ලෝකේ සිටින එකම එක අයෙක් , මොවුන්ට අභියෝග කරන්වලු. ඒ තමයි කපුටා. ඔව් අපි හැමෝම දන්න කුණු ඇහිඳින කපුටා. කපුටා මොවුන්ට අභියෝග කිරීමට සමත් වෙන්නේ ඔවුන්ගේ ගෙල පෙදෙස ගොදුරු කරගෙන. පුදුමයට කරුණනම්, මේ අවස්ථාවේදී රාජාලියා හෝ උකුස්සා, කිසිදු ප්‍රති ප්‍රහාරයක් එල්ල නොකිරීමයි. ඒ වෙනුවට ඔහු කරන්නේ අහස වෙතට පියාසර කිරීම.
කපුටා යන සත්වයා ස්වාභාවයෙන් ඉහළ අහසේ සැරිසරන සත්වයෙක් නොවන නිසාත් උකුස්සන් සහ රාජාලියන් ස්වාභාවිකවම ඉහළ අහසේ සැරිසරන සත්වයන් නිසාත්, ඔවුන්ගේ ප්‍රති ප්රහාරය ලෙස ඔවුන් තෝරාගන්නේ කපුටු ප්රහාරය මධ්‍යයේ ඉහළ අහස වෙතට පියාසර කිරීමයි . ඉහළ අහසට ගිය පසු ඔක්සිජන් මට්ටම සමග ගැටෙන කපුටන් ඔවුන්ගේ ප්‍රහාරයෙන් පරාජය ලබනවා.
මෙම කතාව ඇසීමෙන් මට එක දෙයයි මතක් වුනේ. අද සමාජයේ සියයට බොහොමයක් පිරිසක් කපුටන් නොවේද යන්න. බොහෝ විට ඔවුන් වැඩි කතා බහක් නොමැති මිනිසුන් තෝරාගෙන අපහසු තාවයට නැතිනම්, ඔවුන්ගේ ගොදුරක් බවට පත් කරගන්නවා. ප්‍රති ප්‍රහාර නොමැති වීම හේතුවෙන් ඔවුන්ගේ මේ වැඩනම් නැවතීමක් නැති වෙනවා. මොකද එම පුද්ගලයින් කිසිම විටෙක ඉහළ ආකසෙට යන්නේ නැති නිසා..ඔවුන් ඔවුන්ගේ කර්තව්‍යන් වල කාර්ය බහුල නිසා.
නමුත් අපි සිතිය යුතු කරුණ
අපිත් ජිවිතේ කපුටෙකු වෙනවද නැතිනම් උකුස්සෙකුගේ වෙනවාද යන්න නොවේද .?
මානස විල 
You must be logged in to post a comment.